Sumarið er tíminn...

 Ekki er hægt að segja að það sem af er sumri hafi verið tíðindalítið, enda varla gefist tími til að setja hér inn nokkra færslu. Fyrst voru Bjartir dagar í lok apríl á vinnustofunni með Sumarsýningu, listaverkahappdrætti og stemmingu. Heilmargir litu við og fengu sér miða, skoðuðu myndir og nutu kvöldsins. Allir vinningar gengu út utan einn númer 32. En hér eru nokkrar myndir í tengslum við Bjarta daga. 

Hafnarfjarðarhöfnin er ótrúlega myndræn.

Maður beitir ýmsum brögðum til að auglýsa.

Svo kom þetta skemmtilega símtal í síðustu viku þar sem mér var tjáð að ég hefði verið útnefnd Bæjarlistamaður Garðabæjar 2014 en Menningar og Safnanefnd óskaði eftir tilnefningum frá einstaklingum, bæjarbúum og félagasamtökum. Mikill og skemmtilegur heiður fyrir mig og hvetjandi að geta einbeitt sér að því að sinna myndlistinni. Ég ræð því sjálf hvað ég vil gera af þessu tilefni en líklega verður mér gert háttt undir höfði eftir því sem árinu fleytir áfram og ég ætla að setja mér ný markmið og langar að nýta mér þetta vel. Við sama tilefni var Mannfreð Vilhjálmsson arkitekt útnefndur heiðurslistamaður Garðabæjar og er aldeilis vel að því kominn. En auðvitað ljómaði maður eins og sólin sjálf við þetta tækifæri í Garðaholti og hlý orð og hamingjuóskir úr ýmsum áttum gera mann glaðan. 

Bæjarlistamaður Garðabæjar 2014

Stutt sumarnámskeið hafa verið vinsæl á vinnustofunni. Ég hef haldið nokkur undanfarið ár undir yfirskriftinni "Við höfnina" þar sem unnið er með höfnina og umhverfi hennar og útfært með olíu á striga. Á Sjómannadaginn, suunnudaginn 1. júní ætla ég að standa fyrir sýningu með verkum nemendanna sem stendur þann dag frá klukkan 13-18. Það er gaman að sjá hvað fólk nálgast viðfangsefnið mismunandi og persónuleg útfærsla verkanna er frábær. Að hafa gaman af, að taka sig ekki of hátíðlega og prófa að mála með olíulitum er markmið námskeiðanna og hefur verið gerður góður rómur að þeim. Hér má sjá nokkrar myndir af námskeiðunum.

 Svo nú er bara að smella sér á sýningu á Sjómannadaginn, við höfnina í Hafnarfirði. Legg upp með fína stemmingu, kaffisopa og með því og jafnvel harmonikkutónlist ef þannig verkast. Ég verð með einhver námskeið i sumar og auglýsi það þegar þar að kemur. 

Málverk

Nú fer kennslan að hefjast hjá mér og gott að skoða bækur, bloggsíður og myndbönd til að koma sér af stað. Hvað það er sem hrífur mann akkúrat núna og hvert leitar hugurinn? Á bókasafninu í Hafnarfirði í dag voru óvenju margar góðar listaverkabækur inni sem ég hef ekki skoðað áður og alltaf gaman að enduruppgötva þá sem maður kannski var búinn að leggja til hliðar fyrir löngu. Eftir sem áður sakna ég bóka um þessa stóru mögnuðu málara sem voru upp á sitt besta á 6. og 7unda áratugnum svo sem Robert Rauschenberg sem var snillingur í ýmsum efnum og grunnum og Jasper Johns sömuleiðis sem m.a. hafði áhrif á þennan málara: Brice Marden(1938) er með flotta sýn á málverkið og sterkt myndmál sem hann er alltaf að þróa. Það er gaman að sjá hvað hann notar fjölbreytt tól til að mála með og hvað þau skapa mikla dýpt í verkum hans.

Huliðsheimar - Sýning

Myndin er tekin á vinnustofunni núna í vikunni
af Kristínu Bogadóttur ljósmyndara. 

Ég opna sýningu með nýjum málverkum á vinnustofu minni 1. nóvember. Tilefnið er meðfram öðru Dagur myndlistar sjá hér sem er 2. nóvember og allir listamenn út um allt land opna vinnustofur sínar upp á gátt og fannst mér tilhlýðlegt að setja upp sýningu sem sýndi það sem fram fer á vinnustofunni.
Hér er það sem ég segi um sýninguna:
Sú vinna sem fram fer á vinnustofunni fer oftast fram í hljóði. Sum verkanna sem ég geri þar ná aldrei augum annarra en eigenda sinna. Undanfarin ár hef ég staðið í ýmsum óskyldum verkefnum sem gætu virst sundurlaus og úr samhengi við annað sem ég geri.

Það er mín skoðun að allt sem við gerum skipti máli og hafi áhrif. Mig langaði því einfaldlega að velja hér saman þau málverk sem ég hef verið að gera og sýna í einum sal í mínu samhengi. Sum var ég að klára, önnur eru þegar farin frá mér(og koma nú aftur stutta stund). Þegar öllu er á botninn hvolft þá er ég nefnilega alltaf að mála.

Alltaf eitthvað á trönunum...

Sýninguna tileinka ég foreldrum mínum. 1. nóvember skipaði sérstakan sess í þeirra lífi og þennan dag eru 60 ár frá því þau létu gefa sig saman í Reykjavík. Það veganesti sem ég hlaut frá þeim er ekki lítið. Pabbi, Sæmundur Jónsson sem látinn er fyrir röskum áratug var alveg sérstakur öðlingur, alltaf með söng eða blístur á vörunum, lundin einstök, en svo var hann líka drífandi og ákveðinn í þvi sem hann ætlaði sér og sagði gjarnan hvort það væri bara ekki spurning um að byrja á hlutunum.....og hún mamma, Svanfríður Ingvarsdóttir er sko engri lík. Ég get með sanni sagt að ég væri ekki það sem ég er í dag ef hún og pabbi hefðu ekki hvatt mig áfram, sent í myndlistarskóla og í píanótíma og til útlanda að skoða heiminn. Svo er hún mamma líka bara svo skemmtilegur félagi og mikil "Menningarstofnun" í sjálfu sér, alltaf með eitthvað í deiglunni og sannar það fyrir mér að aldur er fullkomlega afstæður og ekkert er ómögulegt! Æðruleysi þeirra beggja og víðsýni ásamt því tónlistaruppeldi sem síaðist inn í sál mína og tók sér bólfestu hefur haft viðvarandi áhrif á mína listsköpun og gert mig að því sem ég er í dag.

Á Degi myndlistar finnst mér líka mikilvægt að muna eftir stuðningsmönnum mínum sem leggja lykkju á leið sína öllu jöfnu til að sjá hvað ég er að gera og eru alltaf velkomin.Það er nefnilega svo ótrúlega mikilvægt að eiga sér góða stuðningsmenn sem hvetja mann áfram og halda manni við efnið.

Sýningin stendur frá 1.11.-21.11 og það er opið alla daga nema föstudaga frá 14-17.

Að fljúga hærra....

Að mörgu leyti notalegt þegar haustið kemur. Með djúpum haustlægðum, roki, kulda, stillum, fallegum litum og tærri fjallasýn kemur maður auga á margt sem fer framhjá manni þegar sumarið er í algleymingi. Haustinu fylgja líka fastir liðir eins og kennsla og umsóknaferli fyrir ýmislegt. Maður skerpir á áherslunum, setur sér ný markmið og leyfir sér að "fljúga hærra" amk. í huganum.

Eyja I - 60x60/Island I

Eyja II 60x60/Island II

Eyja III 60x60 Olía á tré
Island III 60x60 Oil on Wood

Ég var nýlega í Kaupmannahöfn þar sem ég tók þátt í Art Copenhagen á vegum Gallerí Foldar , en þar voru um 60 gallerí víðsvegar að að kynna listamenn sína og var sannarlega áhugavert og uppbyggjandi að fá þetta tækifæri til að bera sig saman við það besta og ekki hvað síst að sjá hvað listaheimurinn er fjölbreyttur í allri sinni dýrð, það besta snertir mann djúpt, annað alls ekki eins og gengur. Áhugavert var líka að sjá hvað galleríin hafa mismunandi áherslur og hvernig þau kynna sitt fólk. Sjálf var ég mjög sátt við mitt gallerí sem var að taka þátt í fyrsta sinn og gerði það afar vel, básinn flottur og faglega upp settur og aðlaðandi umhverfi og viðmót svo margir stoppuðu og skoðuðu af áhuga. Oftar en einu sinni gafst tilefni til að taka tappa úr kampavínsflösku og lyfta glasi á básnum okkar og ástæða til að óska Gallerí Fold til hamingju með árangurinn.
Hér má kíkja á heimasíðu messunnar: http://artcopenhagen.dk/

slóð... Olía á tré 90x130
track.... Oil on Wood 90x130cm.

DEGAS 1834-1917

Degas - Landslag - Monoþrykk 

Búið að teikna ofan í með pastellitum.

Þegar maður er búinn að skoða allar mögulegar gerðir af myndlist í órólegu umhverfi er ótrúlega róandi og gefandi að fara á söfn sem búa yfir fágun og gæðum sem finnst ekki í hinum hraða nútíma listheimi. Á sunnudögum er frítt inn á Glyptekið og ég var svo heppin að fá tækifæri til að sjá sýningu með meistara Degas og aðferðum hans. Þessi sýning hefur verið uppi í allt sumar og hreinlega slegið í gegn og þegar við komum þangað á síðasta sýningardegi voru allir salir stappaðir af fólki. Það truflaði mann þó ekkert við að njóta meistaratakta Degas og sökkva sér í aðferðir og leiðir og líf hans sem var skilmerkilega sett upp á veggjum safnsins.



“No art is less spontaneous than mine,” asserted Edgar Degas (1834-1917). “What I do results from reflection and the study of the great masters; I know nothing of inspiration, spontaneity and temperament.”

Degas tilheyrir Impressionistunum en skar sig að mörgu leyti úr, sérstaklega hvað varðaði vinnulag og aðferðir en hann málaði td. ekki mikið úti við, skissaði gjarnan á vettvangi svo sem sjá má á ballerínumyndum hans, en leyfði sér svo að  láta málverkið taka völdin á vinnustofunni og því búa myndir hans yfir sérstökum töfrum og innsæi sem skapast af því. Hann sagðist þó sjálfur ekki vera túlkandi og eins og sjá má í orðum hans hér að ofan. Hann notaði marga miðla, hreyfst t.a.m. af ljósmyndun en í verkum sínum notaði hann olíupastel, þurrkrít og teikningu með kolum á pappír, en hann vann líka með grafík svo sem litógrafíur, ætingar og monoþrykk sem hann málaði svo í með pastellitum. Í  málverkum sínum notar hann terpentínu næstum eingöngu til að þynna litinn og notar litinn þykkt til að ná línunni, leyfir því að standa til morguns og dregur svo litinn út vel terpentínuþynntan. Skúlptúra sína hugsaði hann næstum eingöngu sem skissur fyrir sig sjálfan, gerði þá litla og vann þá gjarnan með vaxi utan á vír sem hann var búinn að móta.  En hér er hlekkur á sýninguna:
http://www.glyptoteket.com/whats-on/calendar/degas-method

Degas - Teikning á litaðan pappír með kolum.

Málað með hvítum olíulit eða krít til skerpingar.

Degas (detail) Þarna sést vel hvernig hann teiknar línuna 

með þykkum lit og dregur hann svo út terpentínuþynntan.

Degas(detail). Þetta er olíupastel á pappír. 

Degas - Monoþrykk. Hann valsar svartan litinn á plötu, 

þurrkar í burtu með tusku, teiknar í með tuskunni líka

  og jafnvel pensli áður en hann leggur pappírinn ofan á 

og setur í gegnum pressu eða þrýstir bara á með lófanum. 

Svo teiknar hann með hvítri krít ofan i þegar myndin er þurr.

Sumar 2013

Oft er sumarið tími rólegheita, ferðalög, náttúruskoðun og sveitaferðir taka yfir og lítill tími í listskoðun af einhverju viti. Eftir að hafa haldið sýningu í sal ÍG í byrjun júní og setið yfir henni af miklum móð, staðið fyrir námskeiði og setið við trönurnar við að gera nýjar myndir(meira af  því síðar) var gott að taka sér dulítið næði og smella sér norður yfir heiðar. Akureyrar svæðið er smekkfullt af flottri myndlist en tímans vegna sá ég bara "Réttardag" Aðalheiðar í Ketilhúsinu alveg stórskemmtilega innsetningu með mögnuðum skúlptúrum. HInsvegar fór ég á Safnasafnið og  var svo heppin að hitta Níels Hafstein sjálfan sem sagði mér eitt og annað skemmtilegt eftir að ég hafði skoðað safnið, sérstaklega litla sýningu með verkum og bókum Karls Dunganon alveg ótrúlega magnaða og skemmtilega upp setta. Þetta hús er fullt af ævintýrum og stutt heimsókn þangað lifir lengi í minningunni og kallar fram bros. Í hvert skipti sem ég kem þar við er eitthvað nýtt að sjá og alltaf langar mig að vera lengur, líta í bók, horfa á lækinn sem rennur fyrir utan gluggann eða skoða listaverkin mögnuð af ýmsu tagi. Níels sagði mér meðal annars af þessu Ingvar Ellert Vignisson - Sýning . Það er gaman að skoða verk hans sem safnið varðveitir og eru til sýnis á vef þess: 

Það eru margir samtímalistamenn sem sækja mikið í alþýðulist af þessu tagi og áhrifin leyna sér ekki. Þegar verkunum er teflt saman á faglegan hátt eins og á Safnasafninu verða skilin óljós og líklega eru skilaboðin þau að halda í ástríðuna fyrir því sem þú ert að gera. Gleyma sér svona eins og þegar maður er í sumarfríi og fer um sveitir landsins og leitar uppi það sem kveikir áhuga eða snertir. Svo má líka fara á Listasafn Íslands og skoða verk Söru Riel sem sannarlega skapar sinn eigin heim á áhugaverðan máta. Hér er heimasíðan hennar: http://www.sarariel.com/

Kleine Welt II / documenti

Boðskort

Opnaði sýninguna Kleine Welt II / documenti 1, júní  sl. í sal ÍG. Þetta er einskonar framhaldssýning af fyrri sýningu minni í Kirsuberjatrénu í febrúar sl. Ég fer þá leið að setja nánast allt fram sem ég vann í Þýskalandi í nóvember sl. og útvíkka þannig þennan "litla heim". Með því er ég að melta hvað það er sem ég hef í höndunum. Mér finnst forvitnileg viðbrögð áhorfenda og legg mig fram um að tala við þá um sýninguna og verk mín. Það er mjög áhugavert að sitja sjálfur yfir sýningu. Viðbrögð fólks eru allavega og einhverjir búast við einhverju allt öðru en því sem blasir við þeim. En hér er texti úr sýningarskrá:

Á þessari sýningu Kleine Welt II / documenti eða skrásetning er enn ríkari áhersla á hið skrásetta ferli og hugmyndir settar fram með formlegum hætti og taka á sig skýrari mynd. Með því að sýna þessar hugmyndir/skissur í mismunandi rýmum verður ákveðin þróun og samtal listamannsins við áhorfendur um ferlið útvíkkar þennan “smáa heim” og stækkar. Skissur verða að fullbúnum verkum með sjálfstætt líf. Ferðalangur og goðsagnakenndar verur takast á loft eða lenda á hillu og hið skrásetta líf frá tilteknum tíma öðlast nýtt gildi þegar það er sett í annað samhengi. Tilgangurinn er öðrum þræði að velta því fyrir sér hvað sé “í pípunum”? Hvers virði er einn mánuður í lífi listamanns? Hverju kemur hann í verk? Hvað verður um það? Skiptir það einhverju máli og þá fyrir hvern? Hvar var hann staddur og hvert leiðir þessi dvöl hann?

.

Ný uppgötvun - William Hogarth

William Hogarth 1697-1764

Svo gaman þegar maður uppgötvar einhverja listamenn fyrir tilviljun. Var að lesa bókagagnrýni á "Druslubókum og doðröntum"og þar var minnst á William Hogarth og kenningar hans um sjónræna fegurð. Ég fór nú að fletta honum upp og skoða. Fyrsta myndin sem kom upp er þessi sjálfsmynd hans með hundinum en þegar ég las meira um hann þá komst ég að ýmsu. Hann er einn af þessum stóru bresku málurum, var uppi á 18. öld og hafði víðtæk áhrif og lét sér ekkert óviðkomandi. Hann hafði td. mikil áhrif á þróun skopmynda, vann td. pólitískar grafíkmyndir(ætingar) sem öðluðust mikla útbreiðslu.  Þegar maður skoðar myndirnar hans þá eru þær merkilega "sviðsettar"og gaman væri ef einhver málari/grafíklistamaður í dag festi kosningabaráttuna á striga/blað.  

Hundarnir eru ótrúlega fyndnir og setja svip...

Svipurinn á barninu er óvanalegur fyrir málverk frá þessum tíma.

Persónusköpunin er skemmtileg og eins og maður kannist td. við þennan í rauða frakkanum.

Ískalda íslenska vorið

Eduard Manet(1832-1883) - Vetrargarður

Það er nokkuð napurt úti um þessar mundir þó birtan sé um það bil að ná yfirhöndinni.  Einhverra hluta vegna eru grænir litir áberandi á litapalettunni og gróður, mosi, laufblöð og plöntur þrengja sér inn í myndefnið. Ég sá þessa mynd Manets nýverið í Berlín og var algerlega heilluð. Þetta er mjög stór mynd og þessi litla ljómynd gefur engan veginn til kynna áhrifin sem hún býr yfir. En hugrenningarnar sem fylgja nafninu eru áhugaverðar. Afhverju er þetta Vetrargarður? Hvaðan koma þessar plöntur. Hvar er parið? Hvernig er sambandið á milli þeirra? Hvernig manneskja er konan? Það er svolítið ringlað andrúmsloftið í kringum hana og litirnir og litanotkunin gefa það líka til kynna. En maðurinn? Er hann ekki dreginn mun skarpari dráttum, svartur litur öryggis og staðfestu. Gróðurinn er líka áhugaverður, hjá konunni mjúkar bleikar nellikur en hjá manninum pálmi í einum lit.

Rabarbari er oft fyrsti vorboðinn...

Tími til að stúdera plöntur og skoða bækur og láta fara vel um sig.

Kleine Welt - Sýningarlok

Sýningin mín Kleine Welt í Herberginu/Kirsuberjatrénu opnaði fimmtudaginn 7. febrúar og lýkur nú sunnudaginn 24. febrúar. Það er opið virka daga frá 11-18, á laugardag kl. 11-16 og sýningarlokadagur er á sunnudaginn kl. 15-17. Það hefur verið gaman að standa að þessari litlu sýningu og margir hafa komið og skoðað, enda staðsetningin góð og einfalt að bregða sér í bæinn. Þessi elskulega búð hefur líka svo marga fallega muni til sýnis og þær sem að henni standa eru hver annarri yndislegri og margir sem líta inn, túristar sem aðrir. Ég fékk frábæran ljósmyndara til að mynda sýninguna fyrir mig og hér eru nokkrar myndir.

Nýtt myndlistarár 2013

Frá sýningunni Hreyfing augnabliksins

 í Listasafni Reykjavíkur

Það er ástæða til að fagna hverju myndlistarári og alltaf áhugavert að velta fyrir sér í upphafi árs hvað skal taka sér fyrir hendur á myndlistarvettvangi, hvaða sýningar verða í sölum borgarinnar, hvaða listamenn eru spennandi og hvað vekur athygli. Eftir Þýskalandsdvölina í lok árs 2012 var gott að koma heim og sjá að þar var líka heilmikið áhugavert í gangi þó fjöldi sýningarstaða sé takmarkaður eins og gefur að skilja . Ég rétt náði sýningu Kristins Harðarsonar, Mæting í Gerðarsafni í lok desember sem var stór og fjölbreytt með teikningum, málverkum ofl. og óvenjulegan vinkil á nánasta umhverfi listamannsins sem skrásetur það af mikilli nákvæmni og fær mann til að hugsa um staði og staðsetningar á nýjan máta. Það var líka alveg frábærlega hressandi sýning með Margréti Jónsdóttur í Sal Grafíkfélagsins í desember sem allt of margir létu framhjá sér fara en má sjá betur hér: http://mjons.blogspot.com/ . Það var hrein upplifun að sjá yfirlitssýningu Ragnheiðar Jónsdóttur, Hugleikir og fingraflakk á Kjarvalsstöðum sem veitti góða sýn á fjölbreytni hennar sem listamanns. Grafíkverkin hennar, stórar ætingar frá áttunda áratugnum sjást víða en það var svo gaman að sjá þau svona mörg saman og í grúppum, þá sá maður hvað þau voru sterk og þróunin áhugaverð. Ekki var síður frábærar stórar óræðar kolateikningar hennar sem minntu á jörð, hreyfingu, veður, kraft og sérstaklega var áhugavert að sjá þróunina úr frásagnakenndum ætingunum yfir í óhlutbundnar teikningar. Þá sá ég sýninguna Hreyfing augnabliksins í Listasafni Reykjavíkur á síðasta degi og hefði gjarnan viljað gefa mér betri tíma. Listamenn voru valdir út frá því að þeir vinna þannig að þeir leyfa efnunum að vinna að mörgu leyti án þess að koma mikið við verkin beinlínis. Þar fannst mér sérstaklega áhugaverð og heillandi verk Rögnu Róbertsdóttur sem vann þar með saltkristalla á pappír og í glerkúpli en hún er nú með einkasýningu í Gallerí i8. Mér fannst hugmyndin að sýningunni skila sér vel í vali á listamönnum og sérstaklega fannst mér verk Jóhanns Eyfells sem tók upp mikinn hluta sýningarinnar, svo sem stór bómullarrefill sem hafði legið úti lengi undir járnstöngum og myndbandsverk með viðtali við hann eftir Þór Elís Pálsson sterkt. Sú aðferð að leyfa efnunum að vinna er áhugaverð og það ferli sem fer í gang getur verið óhemju fallegt. Þykkt lím sem þornar springur gjarnan, olíupollur skreppur saman þegar hann þornar og þetta má nýta á áhrifaríkan hátt í myndverk. Harpa Árnadóttir vinnur oft með þetta í verkum sínum sjá hér: http://www.harpaarnadottir.com/works/works.html#9 .

Ferðalangur - 2013

Mitt myndlistarár 2013 helgast af uppskeru á því sem ég hef verið að safna í sarpinn undanfarið og þarf nú að koma frá mér með ýmsum hætti. Það er spennandi en líka svolítið stressandi því ég þarf að velja úr og ritskoða það sem ég er búin að vera að gera, ég þarf líka að skrásetja það og sýna auðvitað, gera fréttatilkynningar og sýningarskrár, láta taka myndir af verkum, ákveða innrömmun eða ekki, hversu mikið á að sýna og hvenær og þannig mætti lengi telja. Ég verð með litla sýningu "Kleine Welt" í rýminu Herbergið í Kirsuberjatrénu við Vesturgötu 7.-24.febrúar. Þar mun ég sýna vatnslitaverk á pappír, málverk og smáverk sem ég vann í Þýskalandi. Mig langar til að gefa innsýn í vinnuferli mitt, skapa þar smá - heim ævintýra og uppgötvana en líka að hafa svolítið gaman af og koma fólki á óvart. Framhald af þeirri sýningu verður í Sal Grafíkfélagsins í sumar.

Kennsla/námskeið/smiðjur. Eins og áður kenni ég við Myndlistarskóla Mosfellsbæjar kröftugum hópi á þriðjudagskvöldum. Ég er með "Ljóðræna abstraction" hjá þeim sem er krefjandi verkefni en óhemju spennandi og ég hlakka til að sjá hvað kemur. Ég hef ekki verið með viðfangsefni í líkingu við það áður og það er gaman að takast á við eitthvað nýtt. Í vor mun ég aftur vera með stutt námskeið í MyndMos fyrir byrjendur líkt og í fyrra og einnig endurtaka fyrirlestra mína um olíuliti og tól/tæki í olíumálun í apríl en það verður nánar auglýst síðar.

Mikið er spurt um námskeið í málun og ýmislegt í þá átt þessa dagana og ég verð með nokkur helgarnámskeið á vinnustofunni í febrúar og mars sem ég auglýsi fljótlega. Það er ákveðinn lúxus að koma þangað á námskeið því ég er með allt við hendina og fáa í hóp svo þetta verður einskonar einkakennsla. Ég reyni að leggja upp með eitthvað nýtt á hverju námskeiði sem ég er að spá í hverju sinni eða hæfir árstíðinni en námskeiðin henta byrjendum og lengra komnum.

Ég kenni áhugasömum málun í Ljósinu við Langholtsveg á föstudögum, en það er endurhæfingar og stuðningsmiðstöð fyrir fólk sem hefur fengið krabbamein og aðstandendur þeirra. Ég er orðlaus yfir því gjöfula og kraftmikla starfi sem þar fer fram. Mér finnst gott að finna að litir og að skoða og horfa á málverk og myndlist er gefandi, ekki bara fyrir sérfræðinga heldur hvern sem er og það opnast eitthvað alveg nýtt við það að mála.

Ströndin í Ahrenshoop í N-Þýskalandi.
Labbaði þarna á hverjum degi og sólarlagið var aldrei eins.
 Á hverjum degi skolaði sjórinn nýjum steinum á land. 

Dvöl í Þýskalandi hitt og þetta II

Ég er nú rúmlega hálfnuð með dvöl mína hér í Lukas Künstlerhaus. Á sunnudaginn(25. nóvember klukkan 15)verður sýning í rými neðstu hæðarinnar þar sem afrakstur dvalarinnar liggur fyrir. Rík hefð er fyrir "opnu húsi" hér og margir koma hingað til Ahrenshoop um helgar til að njóta lista og menningar og strandarinnar sem er endalaus uppspretta gleðistunda. Ég geng þangað á hverjum degi og alltaf skilar sjórinn af sér nýjum gersemum og sólin sest aldrei með sama hætti. Það er kominn þó nokkur bunki af teikningum hér, ég hef verið að vinna með umhverfið og landslagið og hef teiknað og skissað af miklum móð, legið yfir sögu svæðisins sem er mjög tilkomumikil svo ekki sé meira sagt bæði í sögulegu og jarðfræðilegu samhengi. Þá hef ég gleymt mér næturlangt við að skapa goðsagnakenndar sögupersónur sem lifa í ævinýralegum heimi og auðvitað líka skipuleggja næstu sýningar og viðburði í því samhengi. Ég kom eingöngu með pappír(þó nokkuð af honum sko)hingað. Rúllu af frábærum skissupappír og aðra af þunnum japanpappír. Bunka af gullfallegum teiknipappír með fallegri brún og tvær aðrar gerðir í A-4 stærð af mismunandi þykkt og hvítum lit. Vatnsliti, stórir og litlir penslar, hvítt og brúnt blek og svartar og hvítar akríl litatúbur. Svo má ekki gleyma blýjöntunum sem eru þó nokkrir af mismunandi gerð og svo "graphyte" blýjantar í mismunandi styrkleika og einn lófastór hlunkur sem ég á síðan í Ameríku. Svo tók ég með mér pakka af leir. Mér finnst gott að brjóta upp hugsunina með því að móta hana bókstaflega og það kom sér í góðar þarfir hér að geta verið með fjölbreytt verkefni. Það tekur svolítið á að vera ekki með meiri málningu og liti til að auðga andann og lífga upp á tilveruna en fyrir vikið tekur maður kannski meira eftir litum í umhverfi og í kringum og sig og svo tekur maður bara eitthvað út úr fataskápnum og stillir upp þegar litaþörfin er alveg að drepa mann. Fjólublá taska, skærgrænir inniskór og neonappelsínugulir sokkar eru gleðigjafar í dagsins önn.

Augustus Vincent Tack - Aspiration 1931

En svo má líka alltaf skreppa á netið og skoða eitthvað skemmtilegt. Í dag hef ég til dæmis verið að uppgötva ýmsa listamenn því ég er að velta fyrir mér "ljóðrænni abstraktlist(lyrical abstract paintings)". Sumpart vegna þess að ég ætla að nota það sem verkefni í kennslu eftir áramót en líka fyrir mig sjálfa því þegar maður skoðar svona mikið landslag, form og liti þá er óhjákvæmilegt að velta fyrir sér hvernig meður getur unnið með það áfram án þess að gera hreinar eftirmyndir/ljósmyndir af landslagi. Svo ég hef nú fundið ýmislegt skemmtilegt. Skoðaði ýmsa listamenn út frá þessari síðu: http://www.abstract-art.com sem er svoldið púkaleg og gömul en þarna er líka að finna ýmsan fróðleik sem er skemmtilegur og ef maður skoðar svo áfram útfrá þeim nöfnum sem þarna koma fram þá kemst maður framhjá þessu hallærislega sem er svo oft í sambandi við listir(finnst mér). Fyrstan ber að nefna Augustus Vincent Tack(1870-1949). Hann bjó í Massachusets en var alltaf með studio í New York og sýndi þar og var einkum þekktur fyrir Portrett málverk af frægum köppum og landslagsmyndir en lumaði svo á þessum abstraktmyndum inn á milli sem hann vann út frá ljósmyndum frá vesturströnd Bandaríkjanna og hann auðvitað sýndi ekkert sérstaklega og þær hefðu aldrei komið fyrir sjónir almennings nema fyrir þær sakir að þekktur safnari(Duncan Philips)bað hann um að gera þær og keypti af honum. Þessar myndir eru því í eigu þekktra safna og höfðu einnig áhrif á ýmsa síðari abstrakt málara svo sem Clifford Still ofl. Augustus vann í þessum myndum út frá ákveðnu tímaleysi og á andlegum nótum ólíkt öðrum verkum hans sem eru frekar hefðbundin. Kannski einhverjir íslenskir málarar hafi skoðað hann líka?

Augustus Vincent Tack 

Flight

Augustus Vincent Tack - Nocturne

Hér má sjá að hann á frekar hefðbundum nótum en þó er
myndbyggingunni óvanaleg, amk. á þessum tíma.

Milton Avery 1885-1965 Eitthvað svo elskulegur
maður líka held ég og fannst bara svo gaman að mála.

Annar málari sem ég enduruppgötvaði í dag var Milton Avery(1885-1965). Hann bjó einnig í new York alla sína ævi. Fór snemma að vinna fyrir sér og þurfti að sjá fyrir stórum systkinahópi eftir lát foreldra sinna. Hann vann sem málari alla ævi og er stundum nefndur hinn ameríski Matisse. hann málaði einkum fjölskyldu sína og nánasta umhverfi og var heppinn að vera snemma uppgötvaður af miklum safnara sem keypti um 100 verk sem nú eru í eigu helstu safna Bandaríkjanna og halda nafni hans á lofti. Verk hans þóttu of bókstafleg fyrir Abstrakt Expressionistana en of abstrakt fyrir aðra svo hann fer líklega þarna mitt á milli. Litanotkun hans finnst mér sérstaklega falleg og líka hvernig hann málar landslag.

Milton Avery (1953)
Green Sea/Grænn sjór

Milton Avery
Dunes and Sea/Strönd og sjór

Milton Avery
Off Shore Island/Út frá strönd eyja

Dvöl í Þýskalandi - Hitt og þetta

Ég dvel í Lukas Künstlerhauswww.kuenstlerhaus-lukas.de sem er í Aahrenshoop í Norður Þýskalandi allan nóvember mánuð ásamt 5 öðrum listamönnum. Við upphaf og í lok dvalar verð ég í Berlín svo óhætt er að segja að ég fái nokkuð góðan skammt af þýskri menningu, stefnu og straumum um þessar mundir. Berlín er auðvitað vagga nútímalistar og margir listamenn dvelja þar í lengri og skemmri tíma úr öllum listgreinum en það getur þó verið nokkuð flókið að kortleggja allt sem mann langar að sjá og skoða þegar tíminn er knappur og auðvitað verður maður bara að velja eitthvað. Fyrsta daginn fór ég í Gemäldegallerie sem hefur að geyma næstum öll uppáhaldsmálverkin mín. Upplifunin er amk. mjög sterk þegar maður stendur fyrir framan verk eftir Rembrant og sér snilldina, getur skoðað hverja pensilstroku, hvernig hann byggir upp litinn og hvernig hann nær þessar dýpt í myndirnar. Aðra listamenn uppgötvar maður og þarna sá ég td. gríðarlega flottar myndir eftir Hans Holbein sem höfðu sterk áhrif á mig.

Næsta dag ákvað ég að skoða Hamburger Bahnhof sem er helgað nútímalist og sá þar myndir eftir Cy Twombly, Andy Warhole, Anselm Kiefer ofl. Það kom mér á óvart hvað myndirnar voru gríðarstórar, næstum verksmiðjuframleiddar fannst mér og svolítil vonbrigði að þær hefðu þá ekki sterkari áhrif á mig.

Verk eftir Martin Honert

Stór sérsýning með málverkum, skúlptúrum, innsetningu ofl. eftir Martin Honert(fæddur 1953) var skemmtileg og hressandi. Hann vinnur með barnæsku sína á mjög einfaldan og tilgerðarlausan máta og þarna voru td. styttur af gömlu kennurunum hans, landslagsmálverk þar sem fígúrur(leikfangafígúrur) koma út úr myndinni og hugafluginu engin takmörk sett. Hann vinnur verk sín sjálfur frá grunni sem mér finnst gefa þeim gildi og einstaklega vel að verki staðið og manni sýnist hann hafa verið trúr sjálfum sér frá upphafi.  

Auðvitað fór ég svo í bókabúðina sem var með ótal bækur á tilboði frá 10 evrum og upp úr. Ég reyndi eins og ég gat að standast freistingarnar en fór út með eina bók um teikningar og málverk hinnar austurrísku Mariu Lassing(1919-). Hef svo verið að skoða hana á netinu og hugmyndaflugi hennar eru engin takmörk sett. Hún vinnur með líkamann/konuna/form á mjög svo persónulegan máta og sjálfsmyndir hennar eru mjög flottar. Hún var fyrsti kvenprófessorinn við austurrísku akademíuna, er enn að og hefur mjög fríska sýn á listina og málverk. Ég vissi ekki að hún hefur einnig gert video sem eru sannarlega í hennar anda. Hér eru eitt þeirra:Kantata um líf Mariu Lassing og hér er skemmtilegt Viðtal við Mariu Lassing.

Mér finnst áhugavert hvernig hún leyfir myndum sínum að vera svolítið hráar og teflir saman ólíkum hlutum. Eftir sem áður er það litanotkunin sem dregur mann að myndunum og mér finnst Jossef Albers sem var mikill litaspekúlant koma þessari hugsun fallega frá sér, hvernig litur er eins og innri hreyfing formanna. Ég veit ekki hvort ég legg í að snara þessu yfir á íslensku svo vel fari.....en það má alltaf setja þetta í þýðngarforrit í Google.

Wenn ich male
sehe und denke ich zunächst – Farbe

Und zumeist Farbe als Bewegung

Nicht als Begleitung
von Form, die seitwärts bewegt,
nur seitwärts verbleibt

Sondern als Farbe in dauernder innerer Bewegung

Nicht nur in Interaktion und Interdependenz
mit Nachbarfarben,
verbunden wie unverbunden

Sondern in Aggression – zum wie vom Beschauer
in direktem frontalen Uns-Anschauen

Und näher betrachtet,
als ein Atem und Pulsieren – in der Farbe

Josef Albers

Nokkrar Nocturnur

James Whistler vann mikið með nóttina eins og ég hef minnst á áður og hann kallaði myndir sínar Nocturne og bætti síðan litunum aftan við. Hann sagðist kalla þær því nefni til að draga úr áhrifum þess hvar myndirnar voru málaðar, en þær voru flestar málaðar af Thames ánni að kvöld/næturlagi. Nocturne gefur líka til kynna tónlist og Chopin samdi margar fallegar sem má til dæmis hlýða á hér: NOCTURNE CHOPIN

Nocturne blue and silver

Nocturne

Nocturne

Nokkrir flottir málarar....

Chris Brown(1951) - Dark Winter 1991

Er búin að vera að skoða málara sem vinna á einhvern hátt með nóttina/kvöldið, stemminguna sem er á nóttinni og hvernig hægt er að ná fram kyrrð og ró í myndum. Mér finnst margir málarar í San Francisco hafa þessa stemmingu á valdi sínu. Þessir þrír hér eru allir frá því svæði...

Elmar Bishof (1916-1991)

Elmar Bishof

Elmar Bishof

Mér finnst Olivera alltaf ótrúlega naskur að komast upp með að gera lítið en þó svo mikið. Einhver kraftur sem einkennir myndirnar hans, eins og innbyggð stilla.

Nathan Olivera 1928-2010

Nathan Olivera

Nathan Olivera

Nathan Olivera

Tónlist tengist líka í mínum huga nóttinni. Jass kannski.....og þá helst þessi hérna....:Tord Gustavsen - Where breathing starts