áfram veginn...

Það er erfitt að koma heim eftir tveggja vikna dvöl í sumarblíðu þar sem lítið var um annað hugsað en hvað skyldi borða og hvaða bók ætti að lesa næst. En alvara lífsins er tekin við að nýju og það er líka bara gott. Hvunndagurinn er góður hvað sem hver segir. Verstþykir mér að hafa ekki alveg tækifæri til að finna sálina að fullu því það er lítill tími til þess og líka að geta ekki tengst listinni að fullum krafti. Það er esvo oft þannig þegar maður er búinn að vera í fríi þá hefur maður mikla þörf fyrir að skapa.